Hoe zorg je ervoor dat iemand zich helemaal jarig voelt? En dat alle klasgenoten betrokken worden bij dit feestje? Juf Linda verstaat de kunst van het verbinden door lol te maken met elkaar.
‘Mijn klas maakt dingen, voor mij. Omdat ik bijna jarig ben.’ Het zijn Emma’s woorden een paar dagen voor haar verjaardag. Al weken verheugt zij zich op deze grote dag. Zelfgemaakte uitnodigingen voor een fantasie feestje heeft ze uitgedeeld in haar groep. Er is geknipt uit speelgoedboekjes met ideeën voor cadeautjes en door haar alvast bepaald wie wat moet geven. ‘Lekker handig,’ is haar redenatie. Hopelijk zal de teleurstelling niet al te groot zijn wanneer Emma die woensdag 11 oktober naar school loopt.
Liever luisteren? Hier hoor je de voorgelezen tekst.
Vanuit de gang is een donker klaslokaal zichtbaar. Je hoort fluisterende stemmen: ‘snel, liggen’. Rahma en Marlot kruipen nog snel onder de tafel. Als Emma de klas binnen wandelt volgt een enthousiast ‘lang zal ze leven’. Na drie keer hieperdepiep hoeraaa, zegt Stef: ‘Nog negen te gaan’ Iedereen wavet de laatste negen mee. Er is een versierde stoel en een feestmuts. Op de ruit staat in gouden letters 12 jaar. De tafel in de kring ligt vol papieren knutsels, geschreven briefjes en een ingelijste foto van de groep met Emma in het middelpunt. Maar dan zijn we er nog niet. Alle gemaakte attenties komen die ochtend aan bod. Emma: ‘Van wie is deze?’ Bram: ‘Van mij.
Emma: ‘Dankje-wél. Heeel lief.’
Ook de geschreven briefjes leest Emma voor: ‘Je bent aardig, grappig, slim en een goede klasgenoot’. Of:‘ Je maakt groep 8 op een leuke manier anders’ en ‘ Je bent de liefste meisje die ik ooit heb gekent.’ Emma straalt.
Aan het einde van de dag volgt een filmpje van juf Linda. Negen minuten lang. Over haar verjaardag en ‘the making of’ van deze dag. Alle tekeningen, geknutselde attenties en brieven komen mee naar huis. Een klapkrat vol.
Wat een dag. Wat een geweldige, blije, meelevende klas is groep 8. En wat een zeldzaamheid is juf Linda. Nog niet eerder heb ik zo’n juf ervaren waar iedereen echt mag zijn wie die is. Waar iedereen gewoon meedoet op zijn niveau. Of je wieg nou in Afghanistan stond, of spelling niet jouw sterkste punt is of wanneer je geboren bent met downsyndroom. Ik laat haar weten hoe overweldigd ik ben. Linda appt terug ‘Dit is een verjaardag met zoveel groepsplezier hartje hartje hartje.’
Niets meer aan toe te voegen.
